Jednym z najczęstszych zachowań scenicznych, które sprawia, że scenki są statyczne i mało wciągające, jest Plotkowanie.

Na czym polega? To proste. Wystarczy wyjść na scenę i rozmawiać o tym, co by się zrobiło, zamiast fizycznie zabrać się za wykonywanie czynności. Dzięki temu otrzymujemy nudną i statyczną scenę „gadających głów”. Dodatkowo, z większym prawdopodobieństwem, gracze będą nadal „siedzieć w swoich głowach”, zamiast fizycznie działać tu i teraz.

Jak nie plotkować?

Temat działania fizycznego i pracy z ciałem w improwizacji jest bardzo obszerny (napisano o tym całe książki). Istnieje jednak kilka sposobów, które działają na zasadzie dźwigni: używając minimum wysiłku, można szybko uzyskać świetne rezultaty.

Ten wpis to instrukcja, jak w krótkim czasie przestać plotkować. Co więcej, stosując się do tych instrukcji i przykładając się do ćwiczeń, zobaczysz rezultaty już po kilku próbach.

1. Zaczynaj każdą scenkę od działania fizycznego – ZAWSZE!

W trakcie występów i prób zawsze zaczynaj od działania fizycznego. Najlepiej wyrobić sobie z tego nawyk.

Twój nowy nawyk: 5 sekund ciszy

Wychodząc na scenę, zacznij ją w ciszy i nie odzywaj się przez kilka sekund. Zamiast tego, zabierz się fizycznie za wykonywanie dowolnej czynności, która nawiązuje do inspiracji (np. od publiczności).

Przykładowo, jeśli inspiracją jest kuchnia, zacznij scenę od fizycznego pokazania, że coś kroisz, gotujesz, szukasz przypraw w szafce, ubijasz mięso, obierasz ziemniaki czy cokolwiek innego, co będzie zrozumiałe dla widzów i partnera.

Dopiero gdy zaangażujesz się w robienie tej czynności przez ok. 5 sekund – możesz się odezwać.

To bardzo ważne. Jeżeli będziesz zaczynać każdą scenkę od fizyczności, od razu zaangażujesz swoje ciało. To spowoduje, że z mniejszym prawdopodobieństwem będziesz w dalszej części sceny plotkować. Rób to zawsze: czy to krótkie, czy długie formy, próba czy występ, czy inni gracze to robią, czy nie. Rób to zawsze!

2. Ćwicz scenki bez odzywania się

Kolejnym sposobem na unikanie plotkowania jest systematyczne ćwiczenie gier i scenek bez używania słów lub z ich ograniczeniem.

I. Scenki pantomimiczne

To coś, o czym improwizatorzy często zapominają, a potrafią z tego wyjść wspaniałe historie. Odegraj scenkę z drugą osobą w dowolnej lokalizacji, ale bez używania słów. Widz, oglądając taką scenę, powinien od razu wiedzieć, kim jesteście, co robicie oraz jaki jest wasz cel lub problem.

Często w trakcie 2-3 minut ciszy można stworzyć ciekawszą historię, niż gdy gracze mogą mówić.

II. Scenki z ograniczeniem słów

Istnieje masa ciekawych gier, które to wymuszają. Przykładowo:

  • Limit słów: Każdy gracz może powiedzieć tylko trzy słowa na scenę.
  • Jedno słowo: Gracze mówią na zmianę tylko po jednym słowie.
  • Gra w karty: Gracze losują z talii po kilka kart. Każde wypowiedziane słowo to jedna wyrzucona karta. Muszą odegrać scenę, zanim skończą im się karty (bo wtedy tracą możliwość mówienia).

Scenki z ograniczeniem słów doskonale uczą, że większość komunikatów da się przekazać za pomocą ciała. Zamiast dużo gadać, bardziej zaangażuj swoje ciało w działanie.

3. Odkrywaj nowe czynności (Ćwiczenia)

Dzięki powyższym dwóm punktom powinieneś szybko przestać plotkować. U niektórych osób może się jednak pojawić kolejny problem: powracanie do tych samych, utartych czynności lub brak „pomysłów” na nowe. W takich przypadkach wykonuj jak najczęściej poniższe ćwiczenia.

I. A co ty teraz robisz?

Gra, w której inspiracją jest dowolne miejsce.

  1. Dwóch graczy wychodzi na środek i w ciszy zaczyna wykonywać czynności typowe dla tego miejsca (czynności nie muszą być ze sobą powiązane).
  2. W pewnym momencie osoba A, nie przerywając swojej czynności, zadaje osobie B pytanie: „A co ty teraz robisz?”.
  3. Osoba B, nie przerywając swojej czynności, odpowiada, podając zupełnie nową czynność, typową dla tej lokalizacji (ale inną niż te, które wykonują A i B).
  4. W tym momencie osoba A musi natychmiast porzucić swoją czynność i zacząć fizycznie pokazywać to, co powiedziała osoba B.
  5. Teraz osoba B pyta osobę A (która wykonuje nową czynność), nie przerywając swojej pierwotnej czynności: „A co ty teraz robisz?”.
  6. Osoba A odpowiada, podając kolejną, nową czynność, a osoba B musi zacząć ją wykonywać. I tak dalej.

Przykład (Miejsce: Szpital)

  • Osoba A: (zaczyna badać kogoś stetoskopem)
  • Osoba B: (zaczyna nastawiać komuś nogę)
  • Osoba A: (badając stetoskopem) A co ty teraz robisz?
  • Osoba B: (nastawiając nogę) Oddaję krew do badania.
  • Osoba A: (natychmiast porzuca stetoskop i zaczyna pokazywać, że oddaje krew)
  • Osoba B: (wciąż nastawiając nogę) A co ty teraz robisz?
  • Osoba A: (nadal oddając krew) Odbieram poród.
  • Osoba B: (natychmiast porzuca nastawianie nogi i zaczyna odbierać poród)

To ćwiczenie, choć skomplikowane w opisie, genialnie uczy rozdzielenia umysłu od ciała i generowania nowych pomysłów fizycznych. Róbcie je minimum 5 minut – nawet jeśli macie problem z wymyślaniem, nie wymiękajcie.

II. Użyję więcej przedmiotów

To gra mojego autorstwa, która powstała właśnie z powodu przegadywania scenek.

  1. Dwóch graczy odgrywa scenkę, ale jako improwizatorzy rywalizują ze sobą o to, kto odkryje i użyje więcej przedmiotów w otoczeniu.
  2. Dwie dodatkowe osoby obserwują scenkę i liczą punkty.
  3. Jeden użyty (nowy) przedmiot to jeden punkt. Kto uzbiera więcej, wygrywa.
  4. (Oczywiście na poziomie odgrywanej scenki postacie muszą współpracować, a nie rywalizować).

Przykład (Miejsce: Salon fryzjerski)

  • Osoba A: Dzień dobry, przyszedłem się ostrzyc.
  • Osoba B: Dzień dobry, proszę siadać. Tylko jeszcze zetrę fotel, bo na zewnątrz jest ulewa. (Bierze ścierkę i wyciera fotel) – 1 punkt dla B
  • Osoba A: Bardzo Pan uprzejmy. Proszę, to napiwek. (Wyciąga portfel, wyjmuje banknot i wręcza go) – 1 punkt dla A
  • Osoba B: Dziękuję! Kupiłbym za to nową suszarkę, ale… – 0 punktów (to jest „plotkowanie” o suszarce)
  • Osoba A: Faktycznie, widzę, że nie macie. Dobrze, że przyniosłem swoją. (Wyciąga suszarkę i ją pokazuje) – 0 punktów (samo pokazanie to nie użycie)
  • Osoba B: Jest Pan klientem idealnym! Pozwoli Pan, że w takim razie zacznę od suszenia. (Bierze suszarkę i zaczyna suszyć włosy) – 1 punkt dla B

Taka rywalizacja (gamifikacja) powoduje, że gracze dużo chętniej odkrywają nowe przedmioty i angażują się w fizyczność.

I to by było na tyle. Świadome zastosowanie tych trzech punktów daje olbrzymie i szybkie rezultaty. Jeżeli zauważyłeś, że często plotkujesz – masz gotowe rozwiązanie.